گفته بودم مردم اینجا بدند

دیدی ای دل ساقه ی جانت شکست

آن عزیزت عهد وپیمانت شکست

دیدی در جهان یک یار نیست

هیچکس در زندگی غم خوار نیست

دیدی حرف من بی جا نبود

از برای عشق اینجا جا نبود

نوبهار عمر را دیدی چه شد

زندگی را هیچ فهمیدی چه شد

دیدی دوستی ها بی بهاست

کمترین چیزی که می یابی وفاست

ای دل اینجا باید از خود گم شوی

عاقبت همرنگ این مردم شوی...

                                                              مردم شهر سیاه

                                                   خنده هاشون همه از روی ریاست                 

                                                          دلشان سنگ سیاست

                                                    ما در این شهر دویدیم وچه سود؟

                                                  هر کجا پرسه زدیم خبر از عشق نبود

                                           وتو ای مرغ مهاجر که از این شهر گذر خواهی کرد

                                              نکند ار هوس دانه گندم به زمین بنشینی! 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: